Adwent, czas ciszy i przygotowania
Słowo adwent pochodzi od łacińskiego „adventus”, oznaczającego przyjście. Jest to jeden z najważniejszych okresów w kościele katolickim. To czas oczekiwania na powtórne nadejście Jezusa Chrystusa. Początki adwentu sięgają II połowy IV wieku, a jego pierwszych śladów można się doszukiwać w liturgii hiszpańskiej oraz galicyjskiej. Na tenże okres składają się cztery kolejno następujące po sobie niedziele, zwane niedzielami adwentowymi. Pierwsza niedziela adwentu rozpoczyna zawsze nowy rok liturgiczny. Jest to czas ciszy i przygotowania, który wierni powinni wykorzystać na modlitwę, post i jałmużnę.
Adwent ma przygotować wiernych do Świąt Bożego Narodzenia. Dlatego też zawsze rozpoczyna się on na cztery tygodnie przed tymi świętami i trwa aż do Wigilii Narodzin Pańskich, czyli zawsze do 24 grudnia. Adwent podzielić można na dwa okresy. Pierwszy z nich trwa do 16 grudnia i jest czasem szczególnego oczekiwania na drugie przyjście Jezusa Chrystusa. Drugi rozpoczyna się 17 grudnia i jest okresem, podczas którego chrześcijanie przygotowują się na narodziny Chrystusa Pana, które miały miejsce w Betlejem.
W okresie adwentu każdy kapłan odprawiający Mszę Świętą ma na sobie ornat w kolorze fioletowym, co ma symbolizować okres pokuty oraz przygotowywania się do Bożego Narodzenia. W kościele katolickim tradycją adwentową są szczególne msze, zwane roratami. Ich nazwa pochodzi od słów pieśni śpiewanej na ich początku. Słowa te, w języku łacińskim, brzmią: „Rorate caeli desuper”, co jest tłumaczone na polski, jako: „Spuśćcie rosę, niebiosa.” Tradycyjnie roraty odbywały się o świcie. Obecnie sytuacja ta uległa zmianie, głównie ze względu na dzieci i młodzież. Bardzo często roraty odprawiane są wieczorami. Odprawiane są one na cześć Marii Panny, która przyjęła nowinę zwiastowaną jej przez Archanioła Gabriela, że zostanie Matką Syna Bożego.
Symbole i zwyczaje adwentowe
Istnieje wiele zwyczajów i symboli adwentowych, wśród których do najważniejszych zaliczyć możemy: Świecę Roratnią, Wieniec Adwentowy, Lampion Adwentowy, czy też Wędrującą Figurkę Matki Boskiej.
Świeca Roratnia
Świeca Roratnia jest symbolem nie tylko adwentu, ale także, a może i przede wszystkim symbolem rorat. Ta zazwyczaj wysoka i biała świeca, zawsze przepasana jest białą wstążką i udekorowana mirtem. Oznacza Najświętszą Marię Pannę. W kościołach katolickich umieszczana ona jest na ołtarzu i zapalana dopiero, gdy rozbrzmiewają słowa hymnu „Chwała na wysokości Bogu.” W domach Świeca Roratnia umieszczana jest obok figurki Matki Boskiej i zapalana w trakcie wspólnych rodzinnych modlitw.
Wieniec Adwentowy
Wieniec Adwentowy tradycyjnie musi być wykonany z gałązek iglastych, którymi naczęściej są: świerk srebrzysty, jodła pospolita, sosna zwyczajna lub daglezja zielona. Pomiędzy nimi umieszczane są cztery świece. Każda świeca symbolizuje kolejną niedzielę adwentu. Trzy z nich są koloru fioletowego, a jedna różowego. Ta ostatnia to symbol trzeciej niedzieli adwentowej. Każda ze świec symbolizuje inne wydarzenie. Pierwsza oznacza przebaczenie. Bóg wybacza ludziom nieposłuszeństwo, którego dopuścili się wobec niego nasi przodkowie, Adam i Ewa. Druga świeca symbolizuje wiarę, a także wdzięczność patriarchów Narodu Wybranego, którym jest Izrael, za dar Ziemi Obiecanej. Trzecia ze świec to symbol radości króla Dawida, świętującego pojednanie z Bogiem. Ostatnia ze świec, zapalana w Wigilię Bożego Narodzenia, odnosi się do proroków, zapowiadających narodziny Mesjasza.
Lampion adwentowy
Lampion adwentowy to pewien rodzaj lampki, w środku której umieszczana jest świeczka. Przeznaczony jest on głównie dla dzieci, które oświetlają sobie w ten sposób drogę do kościoła, udając się na wieczorne roraty. Lampiony używane są także na początku każdej mszy roratniej, kiedy to w kościele panuje całkowita ciemność, zanim zapalona zostaje Świeca Roratnia.
Wędrująca Figurka Matki Boskiej
Wiele parafii praktykuje ten zwyczaj, polegający na tym, że dzieci wrzucają do specjalnie przygotowanej w tym celu urny, karteczki ze swoimi imionami, a także z listą dobrych uczynków, które stały się ich udziałem dnia poprzedniego. Po zakończeniu rorat ksiądz losuje jedną karteczkę. Dziecko, którego imię i nazwisko zostało wybrane, zabiera do domu, na jeden dzień, figurkę Matki Boskiej. Następnego dnia, zaszczytu tego doświadcza kolejne dziecko. W ten spoób dana rodzina zaprasza Maryję do swojego domu, do swoich serc.